Aziz do'stim, ushbu yozayotganlarimni o'qimoqda ekansan, ayni paytda qo'shnimning xo'rozi qichqiradigan vaqt yaqinlashib qolgan bo'lsa-da, boshimdagi og'riq uxlashga bermayotganini bilib qo'yishingni xohlayman.
Og'riq shu darajaga yetmoqdaki, ertangi shifokor qabuligacha va indingi finalgacha yetib borishimga (mana bunisi juda alamli) ko'zim yetmayapti.
Hayotimning mana shunday qiyin daqiqalarida onam yopgan olchali kompotni qanchalik yaxshi ko'rishimni tushunib yetyapman. Hozir o'sha kompotdan bir stakan olib kelgan odamga o'nta "katta kola"ning pulini bervorardim. (Second Conditional)
Esimda, Toshkentga kelishimdan avval uyimdagilar: "Sog'lig'ingni ehtiyot qil, bolam" deb tayinlashuvdi.
Dadam oddiygina qilib "Yozda to'ningni tashlama, qishda o'zing bilasan" degandi. Lekin qish bo'yi biror marta shapka kiyganimni eslolmayapman.
Men bo'lsa, fransuzlarning "Go'zallik qurbonlikni talab qiladi" degan maqoliga amal qildim.
Yoshlik qildim - sog'lig'imning qadriga yetmadim. Do'stim, sen bunday xatoga yo'l qo'yma.
Balki hozir eng oxirgi postimni yozayotgandirman. Agar shunday bo'lsa, senga birgina vasiyat qoldirmoqchiman: hech qachon (eshityapsanmi, hech qachon!) terlab kelib, konditsionerning tagida o'tirma.
No comments:
Post a Comment