“Kampaniyavoz”dan: Chempionat tamom.

Blogerlar chempionatining ikkinchi mavsumi tugayapti. Ikkinchi chempionat bilan ham oʻzbek blogingni gurkirab rivojlanib ketgan boʻlmasa-da, yana koʻpchilik blog nima, blogpost nima ekanligini bilib oldi. Bu yaxshi. Yaxshi yoza olish qoʻlidan keladigan yana bir necha blogerlar kashf qilingani esa – tanlovning va oʻzbek blogingining yutugʻi.

Men blogerlar chempionatida yozilgan deyarli barcha postlarni oʻqib chiqqan kam sonli insonlardan biri boʻlsam kerak. Shuning uchun, tanlov qatnashchisi va faol kuzatuvchisi sifatida, blogerlar chempionati haqida oʻta shaxsiy fikrlarimni bildirishga ijozat bergaysiz. 

Avvalambor, tanlovda juda koʻp postlar yozilganini, oxir-oqibat ularni birma-bir oʻqib chiqish yoqimli ermakdan ogʻir mehnatga aylanganini aytishim mumkin.
Hakamlarga qanchalik ogʻir boʻlganini tushunaman. 

Va, yana oʻylaymanki, hakamlik qilishda har bir postni oʻqib chiqish majburiyatidan boʻlak aytarli qiyinchilik boʻlmadi. Chunki hakamlarga cheklanmagan huquqlar berildi:

• Hakamlar xohlaganlaricha baho qoʻyishlari mumkin;
• Hakamlar qoʻygan baholari uchun izoh berishga majbur emaslar; 
• Hakamlar haqida gapirish taqiqlanadi. 

Hakamlarga qanchalik mazza ekanligini tushunaman.

Chempionat boshida imlo xatolari, mavzuning dolzarbligi kabi baholashda qoʻllaniladigan bir qator kriteriyalar haqida gapirilgan boʻlsa-da, aslida, baholashda biror umumiy mezon borligiga ishonish qiyin. Agar qandaydir tamoyil mavjud boʻlganida, bitta ish bir vaqtning oʻzida ham 1 ball, ham 10 ball olishi mumkin emasdi.                                                     

                                            

Meni tashvishlantirgan ikkinchi jihat shaxsiy blogi yoʻq ishtirokchilarning kamsitilishga uchraganidir. Hakamlardan biri, Toʻlqin Yusupov, bir necha ishlarga shaxsiy blogda yozilgani uchun baland baho qoʻygan boʻlsa, ba’zi ishtirokchilarga shaxsiy blogi yoʻqligi uchun past baho qoʻydi:     
                                   

                                         

Vaholanki, tanlov reglamentining 6.2 bandida shaxsiy blogiga ega va shaxsiy blogi mavjud boʻlmagan ishtirokchilar bir xil huquqqa ega ekanligi aytilgan edi:

Chempionatdagi ishtirokimga keladigan boʻlsam, postlarga qoʻygan baholarim va yozgan izohlarim tufayli “kampaniyavoz”degan nom oldim va bu hayotimdagi eng kutilmagan + unutilmas voqealardan biri boʻldi. Har xolda “Toʻy toʻyday boʻlishi uchun” ozgina boʻlsa-da, hissam qoʻshilganidan faqat xursandman.

Koʻnglimda bir gramm kir boʻlmaganligi uchun menga berilgan ushbu ta’rifdan bir gramm xafa boʻlganim yoʻq. (Aldayotgan boʻlsam, yer yuzida yashab oʻtgan barcha blogerlarning qargʻishi ursin) Faqat men juda bosiq va mulohazali deb hisoblab kelgan odamlarning tez xulosa chiqarish va boshqalarni ayblashga chanqoqligi meni hayron qoldirdi.

Hammasi “Tuxum poʻstlogʻi ichida”dan boshlandi. Bu postni favqulodda hayajon bilan oʻqidim (hozirgacha shu ishni chempionatning mutlaq gʻolib posti deb hisoblayman) va bu haqida chempionat saytiga quyidagicha izoh yozdim: 

Asosiy mazmuni blogpostning eng yuqori ballga loyiqligiga qaratilgan bu izohim, tabiiyki, hakamlar sha’niga daxldor deb topildi va tezda oʻchirib tashlandi. E’tiboringizga hakamlar haqida aytilgan va hali ham saytda turgan ba’zi izohlardan namunalar keltiraman: 

Keyin esa, birinchi bosqichda plagiat ekanligi aniqlangan (ensiklopediyadan tayyor koʻchirib olingan) va hamma 1 ball qoʻygan ish uchun 6 ball qoʻygan Aslanovning yuqoridagi postga 7 ball qoʻyishi menga gʻalati tuyuldi: 

Iskandarbek Ikromovning plagiatligi aniqlangan blogposti

Qahramon Aslanov tomonidan Iskandarbek Ikromovga qo'yilgan baho

Va Aslanovning oʻziga xos baholash tizimi haqida tvitterda yozdim:

Ne ajabki, bu xatti-harakatlarim Aslanov tomonidan “kampaniyavozchilik” sifatida keskin tanqidga uchradi:

Keyin Xushnudbek Xudayberdiyevdan shunaqa mazmundagi tvit oʻqidim: 

Xushnudbek ushbu tvitida meni nazarda tutganligi haqidagi savolimga "Sukut - alomati rizo" usulida javob berdi.

Shu yerda kelganda Qahramon Aslanov va Xushnud Xudayberdiyevga ozgina mulohazalilik yetishmadi deb hisoblayman. Mening begʻaraz harakatlarimga "kampaniyavozchilik" tamgʻasini bosishdan oldin chuqurroq oʻylab koʻrishlari mumkin edi.

Birinchidan, “Tuxum poʻstlogʻi ichida”ni yozgan Aziz Qarshiyevni umuman tanimayman. Qoʻygan baholarimga keladigan boʻlsak, men yarim finaldayoq faqat finalga chiqishga loyiq deb hisoblagan ishlargagina 10 balldan qoʻydim. (Umuman yoqmagan ba’zi ishlarga esa 1 ball) Finalda ham faqat gʻolib boʻlishga loyiq deb hisoblagan ishlargagina 10 ball qoʻydim – qolganlarga 1 ball. Ozgina hisob-kitobdan xabari bor odam mening bahoim umumiy ballga chivin chaqqanchalik ta’sir koʻrsata olmasligini osongina fahmlagan boʻlardi:

Baholash huquqiga ega 266 blogerdan biri sifatida umumiy balldan 0.11% ulushga ega boʻlgan ovozim boshqalarga qanday bosim oʻtkazishini haliyam tushunolmay hayronman. "Qolgan raqiblar ballini tushirishga chiranayotganlikda" ayblashdan oldin shu oddiy arifmetika haqida oʻylab koʻrish kerakmidi? Undan tashqari, aniq baholash tizimiga ega boʻlmagan tanlovda oʻzim bilganimcha baholasam, nima boʻlibdi? 

Yuqoridagi mulohazalardan kelib chiqib, menga yetkazilgan ma’naviy zararni qoplash uchun Xushnud Xudayberdiyev va Qahramon Aslanov mendan rasman uzr soʻrashlarini talab qilmoqchi emasman. :-) Faqat qandaydir tanlovda kimgadir "kampaniyavozchilik" qilib yuradigan darajada ahmoq emasligimni aytib qoʻymoqchiman. 

Aslida bu chempionat gʻolibligi yutuqqa qoʻyilgan 4 000 000 soʻmdan boshqa hech narsani bildirmaydi va siqilishga arzimaydi. (IMHO)

Rahmat. Tamom.

P.s. Men ishlariga 1 ball qoʻygan blogerlar ham yuqoridagi hisob kitoblarning fahmiga borishadi va mendan xafa boʻlish uchun asos 0.11% ga teng ekanligini tushunishadi deb umid qilaman. (Yoki keyingi chempionatlarda mening ishlarimga 1 ball qoʻyib, “1-1” qilishlari mumkin)